Yarım Dünya 2012 yılında İthaki Yayınları’ndan Bülent O. Doğan’ın çevirisiyle çıkmış. Aslı ise 2009’da yayınlanmış ve 2010 yılında Genç Yetişkin kategorisinde Kanada Fantastik Edebiyat Sunburst Ödülü’nü kazanmış.

Yarım Dünya’nın arka kapağında şöyle diyor: “Neil Gaiman’ın Caroline kitabını Hayao Miyazaki’nin filme çektiğini hayal edin!” Açıkçası Caroline isimli kitabı bilmiyorum ama Hayao Miyazaki’nin filmlerine bayılan biri olarak oldukça dikkatimi çekti. Okuyunca da bunun ne kadar doğru bir ifade olduğunu anladım. 🙂

Daha dinler doğmadan çok çok zaman önce üç alem vardı diyor Yarım Dünya; Ten Alemi, Ruh Alemi ve Yarım Dünya. Ten Alemi; hayatın olduğu, insanların doğup yaşayıp öldüğü alem. Ruh Alemi; artık ölmüş ve Yarım Dünya’dan da geçmeyi başaran ruhların bulunduğu yer. Yarım Dünya ise; tüm canlıların öldükten sonra hayatlarındaki en büyük travma anında gözlerini açtıkları yerdi. Ölümlülüğün en kötü anları burada tekrar tekrar yaşanmalı, sınanma ve çile çekme yoluyla kötülükler son bulmalı ve çözüme varmalıydı. Tüm canlılar böylece ölümlülük zincirinden kurtulup ışığa kavuşabilir ve Ruh Alemi’ne geçebilirdi.

Bu alemler kendi dengesi içinde ilerlerken bir gün bir olay oldu ve denge bozuldu. Canın olmaması gereken Yarım Dünya’da bir çocuk oldu: Melanie Tamaki. Annesi ve babasının Yarım Dünya’dan kaçmaya çalışmasıyla başlıyor kitap. Anlaşma yapılır. Anne kaçar. Verilen süre olan 14 yılın sonunda bir gün ortadan kaybolur. Yarım Dünya’ya geri dönmüştür. Bay Tutkal, Melanie’yi de Yarım Dünya’ya çağırır ve macera başlar.

Melanie’nin Yarım Dünya’ya gidebilmek adına ve orada yaşadığı maceraları gerçekten soluk almadan okudum. Uzun bir süredir devamında ne oluyor merakıyla elimden düşürmeden okuduğum bir kitap olmadığını fark ettim bitirdiğimde. Yüzümde bir tebessüm oluştu. 🙂

Bu kitapta şişman, kafası pek iyi çalışmayan ve hiçbir özel yeteneği olmayan bir kızın da mucizeler yaratabileceğini okuyacaksınız. Keyifle…