Prof. Dr. A. Gürhan Fişek hocamızı kaybetmişiz. Eğitim hayatımız boyunca pek çok öğretmenimiz olur; ama bir elin parmağını geçmeyen, saygı, sevgi duygularını sonuna kadar hak ederek içimizde uyandıran, bizi çok etkileyenleri çıkar ya arada; işte Gürhan Hoca onlardan biri benim için.

Yüksek lisans eğitimi için dahil olduğum Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde derslerini alma şansına eriştim. Hiçbir şey anlamadığım bu bölümde çabalamama vesile olmuş, 22 yaşımda artık kaybettiğim hayal etme yeteneğini yeniden kazanmamı sağlamış insan…

Tıp doktoruyken Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne katılıp profesör olmuş, Fişek Enstitüsü’nü kurmuş, inandığı şeyler uğruna çalışmış bir insan. Sadece 2 yıl dersini almış olmama rağmen hayranlıkla baktığım insanlardan biri.

Şu an Gürhan Hoca’yı düşününce aklımdan geçenler şunlar: Tonton amca görüntüsü, okula gelince içilen Türk kahvesi, bize ısmarladığı kuşburnu çayları (Ne içersiniz diye sormazdı hiç. Herkese kuşburnu çayı ısmarlardı. Sağlıklı demek ki.:)), işçi sağlığı ve iş güvenliği, meslek hastalıkları, halk sağlığı, Çalışma Ortamı dergisi, Fişek Enstitüsü, çalışan çocuklar, gecekondu bölgelerindeki kızlara dersler, çalışan çocuklar resim sergisi, hayal etmek ve söylediği şu söz: “Çalışan çocukların ilk ellerini tutarım; çünkü elleri çok şey anlatır. Ne iş yaptıklarını söyler bir kere.” (Tabii ki kullandığı kelimeler tam olarak bunlar olmayabilir, üstünden 7-8 yıl geçmiş.)

Gürhan Hoca da Pars ve Alpaslan Hoca’ya katıldı demek. Bir yanım daha eksildi sanki. Huzur içinde uyu Gürhan Hocam. Mekanın cennet olsun!